Historia pierścionka zaręczynowego - Tradycja zaręczyn

Obecnie bardzo trudno wyobrazić sobie zaręczyny zupełnie bez pierścionka z diamentem czy jakimkolwiek innym kamieniem szlachetnym. Mimo tego, że historia pierścionka zaręczynowego sięga jeszcze starożytności i nie zawsze była tak romantycznie, jak współcześnie, to pierścionki swoją aktualną formę zdobyły dopiero w latach 30. XX wieku. Jak wyglądała ich historia? Co warto wiedzieć na ten temat?

Druciane starożytne pierścionki zaręczynowe

W starożytnym Egipcie pierwotne pierścionki, które mężczyźni prezentowali kobietom, które chcieli poślubić, tworzone były ze zwykłego drutu. Następnie zaczęto wykorzystywać również nieco bardziej szlachetne materiały, takie jak złoto, brąz, a nawet kość słoniowa. W antycznym Rzymie oraz Grecji pierścionki uznawano za symbol bardzo poważnych zamiarów wobec swojej przyszłej narzeczonej. Na samym początku wykonywane było one ze zwykłego metalu. Warto także wiedzieć, że to właśnie Grecy rozpowszechnili zwyczaj zakładania pierścionków zaręczynowych na serdecznym palcu lewej dłoni. Było to spowodowane starożytnymi wierzeniami, które mówiły, że żyły tego palca ciągną się do samego serca. Oczywiście przywilej noszenia takiej biżuterii, zarezerwowany był tylko i wyłącznie osobom niezwykle zamożnym. Zwyczaj obdarowywanie swojej ukochanej pierścionkami zaręczynowymi rozpowszechnił się dopiero w epoce odrodzenia. Odbyło się to między innymi za sprawom słynnych zaręczyn Marii Burgundzkiej, czyli księżnej Brabancji oraz Luksemburga, z arcyksięciem Maksymilianem Habsburgiem.

Pierścienie zaręczynowe a tradycja kościelna

W Kościele katolickim pierścienie na samym początku noszone były wyłącznie przez papieży oraz istotnych dostojników kościelnych. Symbolizowały one zaślubiny z Kościołem. Mimo tego, że wzmianki o zaręczynach możemy znaleźć już w Starym testamencie, to dopiero w wieku XIII symbolem miłości dwóch osób oraz obietnicą zaślubin został właśnie popularny obecnie pierścionek zaręczynowy. Papieski dekret wydłużył również okres narzeczeństwa, dlatego przyszli małżonkowie mieli więcej czasu, w którym mogli lepiej się poznać.

Polskie zrękowiny z użyciem pierścienia

Zrękowiny, których częścią było sprezentowanie swojej przyszłej narzeczonej pierścionka, miało doprowadzić do rychłych zaślubin. W czasie uroczystości ręce narzeczonych były przywiązywane nad bochnem chleba, który był symbolem dostatku, płodności oraz pomyślności. Następnie przychodził czas na błogosławieństwo od obojga rodziców. Cała uroczystość kończyła się wielką biesiadą, w której udział brała najbliższa rodzina oraz sąsiedzi.

Skutek zerwanych zaręczyn

W XIX wieku w USA ustanowiono jeden ze specjalnych aktów prawnych, który umożliwiał narzeczonym na pozwanie swojego niedoszłego męża. Wówczas pierścionek zaręczynowy ze szlachetnym kamieniem był swoistego rodzaju zabezpieczeniem materialnym. Akt ten obowiązywał aż do lat 30. poprzedniego wieku. Wygląd pierścionków zaręczynowych na przełomie dekad bardzo często się zmieniał. Swoją aktualną formę zyskał dopiero w latach 30. XX wieku, a i tu obowiązują trendy i "moda", która bywa dynamiczna. Najpopularniejsze stały się pierścionki z białego żółtego złota wraz z diamentem, który był umieszczony w centralnym punkcie.