Światowy Rynek Diamentów i skala wydobycia diamentu

Jakość diamentów

Barwa diamentu

Diamenty dzieli się na wiele kategorii, zwykle od bezbarwnych (białych) do żołtych i brązowych, chociaż od czasu do czasu pojawiają się kamienie o barwach fantazyjnych: niebieskie, pomarańczowe, zielone, różowe czy czerwone.

Proces Kimberley

Wszystkie posortowane diamenty, przed sprzedażą, otrzymują certyfikat Procesu Kimberley. Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych nr 55/56 z 1 grudnia 2000 r. w sprawie roli diamentów w podtrzymywaniu konfliktów, przerwania związku między nielegalnym handlem surowymi diamentanu a konfliktami zbrojnymi jako wkład w zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów, wezwała Państwa Członkowskie ONZ do wdrożenia mechanizmu kontroli surowcem diamentowym. Celem ustanowienia takiego systemu ma być zapobieganięcie sytuacji, w której finanse pochodzące z handlu surowcem diamentowym byłyby przeznaczone na zakup paliwa, materiałówych wybuchowych czy broni, przyczyniając się do wspierania rebeliantów. Inicjatywę państw afrykańskich – producentów diamentów – które rozpoczęły proces konsultacji w powyższej sprawie wśród rządów, przedstawicieli przemysłu i społeczeństwa, nazywa się w uproszczeniu „Procesem Kimberley”.
 

5 listopada roku 2002, w Interlaken (Szwajcaria) Wspólnota Europejska razem z trzydziestoma sześcioma innymi krajami, podpisała deklaracje, która później znana jest jako Deklaracja z Interlaken. W deklaracji tej, wszyscy zobowiązują się do tego aby stosować międzynarodowy system certyfikacji w handlu nieoszlifowanymi diamentami, zgodnie z dokumentem który nazywa się: "Kimberley Process Certification Scheme". Kraje które uczestniczył w podpisaniu deklaracji, zgodziły się aby wprowadzić system dnia 1 stycznia 2003 roku. Jedynym wyjątkiem był Cypr, Czechy, Japonia, Malta, Tajlandia i Ukraina, które zgłosiły chęć do przystąpienia do systemu certyfikacji, jednakże dopiero z końcem roku 2003.

W dniu 5 listopada 2002 r. w Interlaken w Szwajcarii 36 krajów plus Wspólnota Europejska podpisały deklarację, zwaną Deklaracją z Interlaken, zobowiązując się do stosowania międzynarodowego systemu certyfikacji w obrocie nieoszlifowanymi diamentami zgodnie z dokumentem zwanym „Kimberley Process Certification Scheme”. Wszystkie kraje uczestniczące zgodziły się wprowadzić ten system z dniem 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem Cypru, Republiki Czeskiej, Japonii, Malty, Tajlandii i Ukrainy, które zgłosiły chęć przystąpienia do systemu certyfikacji z końcem roku 2003.

Oznacza to, że od tej daty cały handel diamentami nieoszlifowanymi, odbywający się pomiędzy państwami uczestniczącymi w Procesie, może odbywać się tylko z zastosowaniem odpowiedniego certyfikatu, stwierdzającego źródło pochodzenia diamentów. Polska do końca lipca

2003 r. znajdowała się w tzw. „okresie tolerancji”, co umożliwiało polskim przedsiębiorcom dokonywanie obrotu surowcem diamentowym w tym okresie. Warunkiem przyznania naszemu krajowi statusu „pełnego” członka Procesu Kimberley było wdrożenie regulacji prawnych, które implementowałyby minimalne wymogi stawiane uczestnikom tej inicjatywy międzynarodowej. Polska musiała, po upływie „okresu tolerancji” mieć własne regulacje prawne regulujące te kwestie. Nasz kraj wykonał swoje zobowiązania międzynarodowe i wprowadził stosowne akty prawne.

Z dniem 1 maja 2004 r. Polska przestała być już samodzielnie, jak dotychczas, uczestnikiem Procesu Kimberley, gdyż uczestnikiem w/w procesu jest Unia Europejska jako całość, a nie poszczególne jej państwa członkowskie.

Sprzedaż diamentów na świecie

Sprzedaż diamentów zakupionych przez Diamond Trading Company od producentów poprzedzają negocjacje. W celu zagwarantowania uczciwości transakcji, w negocjacjach uczestniczą przedstawiciele DTC oraz przedstawiciele krajów z których pochodzą diamenty, reprezentowani przez swoich ekspertów. Przed rozpoczęciem negocjacji, sprawdza się, czy diamenty zostały dobrze posortowane. W razie wątpliwości porównuje się posortowane kamienie z kamieniami wzorcowymi. Po kontroli diamentów i uzyskania konsensusu co do ich kategoryzacji, negocjuje ich się ceny, które ustalane są na podstawie cennika DTC. Po zakończeniu negocjacji przystępuje się do sprzedaży diamentów, zaakceptowanym wcześniej pośrednikom DTC, którzy zwani są „sigthholders”. Po zakończeniu transakcji DTC otrzymuje wcześniej ustaloną prowizję od sprzedaży, reszta pieniędzy wpływa na konto produce tow.

Sights and Sightholders

Diamond Trading Company sprzedaje diamenty w Wlk. Brytanii i RPA przez swoich przedstawicieli całkowicie zależnych od De Beers oraz w Namibii i Botswanie, gdzie sprzedaż prowadzą społki fifty/fifty joint venture należące do De Beers i rządów wymienionych krajów.

Sprzedaż diamentów ma miejsce każdego roku w biurach DTC, w ustalonych terminach (tygodniach), zwanych „sights”. Na takie spotkania, w celu zakupu diamentów, zostają zaproszeni wybrani pośrednicy hurtowi („sightholders”) lub wyselekcjonowani klienci, którym jest proponowana opracowana przez DTC strategia zakupów kamieni zwana Supplier of Choice, którą można przetłumaczyć jako „dostawa na zamówienie”. Strategia ta zapewnia klientom DTC korzystny zakup diamentów pod konkretne zamówienie w obrębie danej kategorii (dobra jakość, niska cena), a ich pośrednikom zabezpiecza pewność i stałość wcześniej zamówionych dostaw, także określonych pod względem wielkości zakupów i jakości surowca. DTC publikuje listy swoich pośredników hurtowych (ostatnia jest ważna do marca 2011 r.).

Dostawa diamentów na zamówienie

Strategia sprzedaży Diamond Trading Company, zwana Supplier of Choice, została wprowadzona w 2003 r. w celu wspomagania wzrostu sprzedaży diamentów dla branży jubilerskiej, budowy bardziej efektywnych kanałów sprzedaży diamentów surowych oraz zapewnienia etycznej transparentności w obrocie diamentami. Najważniejszym elementem strategii było wprowadzenie rygorystycznych kryteriów wyboru sightholders i klientów, które na bazie obiektywnych przesłanek pozwalały przyznawać kandydatom kontrakty na sprzedaż diamentów. Na okres współpracy i zaopatrywania się w DTC, pośrednik hurtowy przedstawia propozycję kontraktu (ang. Contract Proposal), czyli zamówienie na diamenty surowe oferowane w 16 kategoriach jakościowych. Po złożeniu wniosku DTC przeprowadza jego obiektywną ocenę opartą na ustalonych kryteriach (ang. Sightholder Criteria and Considerations), a następnie podpisuje kontrakt i rozpoczyna współpracę. Do kryteriów zalicza się:

- umiejętności techniczne (relatywna wydajność sprzedaży),

- dystrybucja i marketing (relatywna wydajność),

- pozycja na rynku (siła firmy),

- sytuacja finansowa i wiarygodność (obowiązkowo),

- reputacja pod względem solidości biznesowej (obowiązkowo),

- podporządkowanie się zasadom DTC, zwanym Best Practice Principles (obowiązkowo).

Wybrani przez Diamond Trading Company pośrednicy hurtowi wiele zyskują na współpracy z DTC, w tym m.in.:

- dostęp do informacji, ekspertyz, kontaktów handlowych oraz technologii jako wiarygodny i znaczący partner,

- trwałą umowę zapewniającą stałe dostawy zamówionych diamentów,

- ustalenie planu 10 spotkań oraz planu sprzedaży, ilości i kategorii oferowanych diamentów (system The Intention To Offer),

- zapewnienie dostaw surowych diamentów o ustalonej wcześniej jakości.

Zasady dobrej współpracy w handlu diamentami

Koncern De Beers ustala ze swoimi pośrednikami hurtowymi i klientami zasady współpracy i partnerstwa określane zasadami dobrej współpracy (Best Practice Principles). Dotyczą one również współpracy pomiędzy wszystkimi kompaniami i firmami należącymi do De Beers, większości firm współpracujących z De Beers oraz ich klientami. Zasady współpracy dotyczą 3 głównych obszarów działalności i współpracy:

1) odpowiedzialność w biznesie – gwarantuje, że wszystkie działania biznesowe są zgodne z prawem, prowadzone są zgodnie z zasadami etycznym i moralnymi w biznesie, a dotyczy to np. transakcji sprzedaży, zarządzania zakupem i sprzedażą diamentów, legalnego pochodzenia diamentów, współpracy ze społecznościami lokalnymi i innych relacji biznesowych;

2) odpowiedzialność socjalna – zapewnia, że koncern De Beers tak prowadzi interesy, że nie tylko zyski są najważniejsze ale również pracuje w kierunku generacji rzeczywistych wartości socjalnych dla społeczności pracującej dla nich;

3) odpowiedzialność ekologiczna – gwarantuje, że wszystkie przedsięwzięcia są legalne, pod względem prawnym zapewniają najwyższe standardy pod względem ich wpływu na ochronę środowiska.