Pierścionek zaręczynowy z diamentem 

Diamenty były znane już w starożytności, jednak pierwszy znany pierścionek zaręczynowy z diamentem i jest datowany na I w. n.e. Następuje dłuższa przerwa i pierścionki z diamentami pojawiają się dopiero w Renesansie, co jest zjawiskiem dość normalnym, ponieważ Renesans był epoką kwitnącego biznesu. Pierscionki z diamentami zaczynają pojawiać się podczas uroczystości zaślubin. Niektórzy badacze twierdzą, że początki diamentowego pierścionka zaręczynowego wywodzą się z XV wiecznej tradycji polegającej na tym, że to ojciec panny młodej wysyłał diamentowy pierścień ojcu pana młodego wraz z propozycją wydania córki za jego syna. Tradycja interesująca, ale nie sądzę by można było dzisiaj do niej wrócić.

Historia pierścionków zaręczynowych z diamentami

Pierwszy w pełni udokumentowana obecność pierścionka na ceremonii zaślubin to ślub Kondotiera Constanzo Sforzy z Camillą Aragońską, który odbył się w pięknym do dziś Pesaro 26 - 30 maja 1457 roku. Ceremonia jest prawdopodobnie pierwszym renesansowym ślubem tak dokładnie udokumentowanym łącznie z wizerunkiem wręczonego pierścienia. Ważny jest wiersz ślubny, bo jest to pierwszy zapis mówiący o sile diamentu scalającej małżeństwo: „ Dwie wole, dwa serca i dwie namiętności połączone przez diament w jednym małżeństwie”

Ilustracja z książki opisującej ślub Constazo i Camilli, widoczny pierścionek z diamentem umieszczony pomiędzy dwoma pochodniami. Biblioteka Watykańska.

W epoce Renesansu diamenty nie były duże, a rodzaj szlifu, który im dedykowano nie dawał im atrakcyjnego wyglądu , jednak ich rzadkość i wartość powodowały, że oprawiano je najczęściej w pierścionkach. Podobna wielkość kamieni prowadziła do tego, że i pierścionki były do siebie podobne.

Renesansowy pierścionek z diamentem , ok. 1450 roku.

Granica pomiędzy Renesansem a Barokiem jest bardzo trudna do zdefiniowania, kształty i zamiłowanie do kolorowej emalii nie ułatwia datowania. Ale czy to jest aż tak ważne?

Pierścionek z diamentem w szlifie tablicowym, złoto i emalia, ok. 1630 roku.

Dopiero pod koniec XVII wieku, pod wpływem odkryć w dziedzinie optyki opracowano rodzaj szlifu diamentów, który potrafił wydobyć ich naturalny, lecz ukryty do tej pory blask. Ten rodzaj szlifu zwany brylantowym , nadający diamentowi charakterystyczny kształt i 64 ścianki zwane fasetkami jest stosowany z niewielkimi poprawkami do dzisiaj. Nie oznacza to jednak, że porzucono natychmiast inne rodzaje szlifu, diamenty szlifuje się tak by nie utracić wagi, i dobiera rodzaj szlifu do kształtu surowego kamienia.

Pierścionek z diamentami, złoto ze srebrem, ok.1750

W drugiej połowie XIX wieku odkryto występowanie diamentów w Afryce. Zwiększenie wydobycia doprowadziło to tego, że w połowie XX wieku diamenty stały się popularne do tego stopnia, ze zaczęto je reklamować jak każdy inny towar. Slogan reklamowy wymyślony w 1947 roku przez panią Frances Gerety - „Diamond is Forever” jest znany do dziś i najprawdopodobniej będzie znany do końca świata, tak jak również do końca świata będziemy wręczać pierścionek zaręczynowy z diamentem.