Czystość diamentów - na czym polega i czym się charakteryzuje?

Nie ma dwóch takich samych diamentów. Wszystkie zawierają zanieczyszczenia, dzięki którym jesteśmy w stanie ocenić różnicę między innymi. Czystość diamentu oceniamy własnie na podstawie tych zanieczyszczeń, wewnetrznych i zewnetrznych. Za znamiona wewnętrzne przyjmuje się wszystkie defekty występujące wewnątrz lub częściowo wewnątrz kamienia takie jak: wrostki mineralne, obtłuczenia, ślady łupliwości, linie i płaszczyzny bliźniacze, linie i płaszczyzny wzrostu, otwory wiercone laserem i in. Za znamiona zewnętrzne (skazy) przyjmuje się wszystkie defekty występujące na zewnątrz kamienia takie jak: chropowata rondysta, dodatkowa faseta, otarcia, naturał ( naturalna powierzchnia kryształu) i inne. Czystość diamentów określa się przy użyciu lupy aplanatycznej i achromatycznej o 10-krotnym powiększeniu w warunkach normalnego (dziennego) oświetlenia lub przy jego sztucznym zamienniku.
 

LC – lupowo czysty,
VVS – bardzo, bardzo małe inkluzje,
VS – bardzo małe inkluzje,
SI – małe inkluzje,
P – zanieczyszczenia.

 

LC- zupełnie czyste pod lupą, wolne od charakterystycznych znamion wewnętrznych (inkluzji) oraz znamion zewnęrznych (skaz).

VVS (Very, Very Small Inclusions) - bardzo, bardzo małe zanieczyszczenia (inkluzje) widoczne tylko przy bardzo dokładnym badaniu przez specjalistę.

VS (Very Small Inclusions) - bardzo małe inkluzje i skazy, widoczne przy badaniu lupą (10x), niewidoczne gołym okiem.

SI (Small Inclusions) - małe inkluzje, łatwo dostrzegalne znamiona wewnętrzne w badaniu lupą z dziesięciokrotnym powiększeniem. Ciężko je dostrzec gołym okiem. Bardzo ciężko.

P1, P2 oraz P3 (franc. Pique) - kamienie o niskiej klasie czystości. Bardzo często zanieczyszczenia widoczne są gołym okiem.

 

Diamenty są najtwardszymi minerałami, które w wielu kulturach od wieków słynęły ze specjalnego przeznaczenia. Poza ozdobą, służyły jako amulety, talizmany, przynoszące szczęście, a wyjątkowo gładkie, odbijające światło brylanty były symbolem, przyciągającym miłość (zjawisko brylancji). Czystość diamentów jest jednym z czterech elementów, wpływających na ich cenę, a więc jednocześnie na jakość kamienia szlachetnego. Zasada 4C, stosowana w określaniu wartości biżuterii, poza oceną czystości (Clarity), bierze pod uwagę masę kamienia (Carat), jego barwę (Colour) raz szlif (Cut). Wszystkie elementy szlachetnych minerałów składają się na klasę kamienia, który jest najważniejszym elementem biżuterii, z najwyższą starannością prezentowanej Państwu.

 

Roślina, będąca dzięki swoim nasionom wyznacznikiem jednostek wagi, już na początku XX wieku stała się inspiracją do nazwy Carat, określającej jednostkę miary wagi kamieni szlachetnych. 1 karat jest równy 200 mg, czyli 0,2 gramów. Wartość diamentu jest tym wyższa, im większa jest jego waga. Jednak nie tylko ona ma wpływ na ustalenie ostatecznej wartości konkretnego kamienia szlachetnego. Mimo nazwy, oznaczenie masy kamieni szlachetnych nie stanowi przełożenia na próbę złota, również wyrażaną w karatach.

 

 

Idealnie przezroczysty diament to minerał o najwyższej wartości. Im mniej przejrzysty jest kamień, a barwa mętna, biała, tym mniejsza będzie jego wartość i efekt wizualny. Dzięki profesjonalnej, dokładnej obróbce diamentu - szlifowaniu, dokonywanemu przez specjalistę, z matowego minerału wydobywa się błyszczący, odbijający światło kamień. Zjawisko brylacji, czyli całkowite, wewnętrzne odbicie i rozszczepienie promieni słonecznych, uzyskiwane w drodze precyzyjnego szlifu, czyni z minerału niepowtarzalną ozdobę. Szlifowanie może nadać diamentowi określony kształt, zachwycający kątami odbicia światła oraz gładkością powierzchni. Kształt brylantu jest najbardziej wymagający, szlifowanie wydobywa również kształt łezki, szmaragdu, serca, princessy.